Ken en Wendy hadden initieel geen nieuwbouwplannen, maar toen Wendy en haar broer elk een stukje bouwgrond erfden werd een knopje in het hoofd omgedraaid.
Ken en Wendy werken beiden buitenshuis. Het “thuis komen” mocht in een open architectuur, rijkelijk voorzien van daglicht, gericht op menselijk contact.

De leeffuncties werden gespreid over twee bouwlagen. De keuken en eetplaats bevinden zich beneden; zitkamer annex bureautje boven. Ze staan in verbinding door een grote vide. Deze werd afgespannen door een groot net; in de bouwsector aangewend als valbeveiliging. Men kan er een boekje lezen, chillen of spelen.

Ter hoogte van de vide, prijkt aan de muur een foto van Afrikaanse vissers. Een gelijkaardig net vinden we terug langsheen de trappen.

De open-plan-architectuur maakt het mogelijk dat de interne ruimtelijke organisatie kan veranderen in de tijd. Berging, trap en sanitair werden compact geconcipieerd teneinde de woonfuncties zo ruim mogelijk te laten en een zo groot mogelijke ruimtelijke beleving in het interieur te vrijwaren. In het interieur kan de volledige breedte en diepte van de woning worden ervaren.

We wisten dat de broer van Wendy nog niet direct zou gaan bouwen op de naastgelegen grond. Dit bracht “lasten” en “baten” met zich mee.
Gezien de scheidingsmuur van het passiefhuis nog jaren regen en wind zou moeten trotseren; diende deze steviger geïsoleerd en van een afwerking voorzien. Enerzijds wilde iedereen ontsierende en vervuilende plastics vermijden; anderzijds dienden logischerwijs wel de kosten in de hand gehouden. In plaats van alleen de wachtgevel van leien te voorzien, werd de woning als een materiaalmonoliet uitgewerkt, als rustpunt in het eerder heterogene straatbeeld. Teneinde de woning nog een iets warmer en speels karakter te kunnen meegeven, werden de dagkanten van de raamopeningen afgewerkt met hout.

De hoop bestaat de leien later een tweede leven te kunnen schenken bij de bouw van een woning voor de broer.
In afwachting mag de braakliggende bouwgrond worden ingezet als extra tuin. De bij de graafwerken vrij gekomen grond, is nu een speelheuvel.

Aan de straatzijde is de woning afgesloten met een hekwerk, dat overloopt in de balustrade op verdieping.
Achter het hekwerk bevindt zich een fietsenstalling, alsook de rechtstreekse toegang naar zowel inkom als berging.
Er is een volledig doorzicht van voor- naar achtergevel. Van bij het binnenkomen is contact mogelijk met het achterliggend stadstuintje.

Binnenshuis wisselen ruwe en warme materialen elkaar af.
De structuur is eenvoudig; zichtbaar gelaten betonnen welfsels maken de overspanning van scheidingsmuur naar scheidingsmuur.
Multiplex is betaalbaar en vraagt niet om dure en tijdrovende werfwerken.
We vinden een samenhang van “standaard”, “inbouw” en “vintage” meubilair.