Volgens de wetenschappers zullen de klimaatwijzigingen in onze contreien zich uiten onder de vorm van een algemene temperatuurstijging, een stijging van de zeespiegel, drogere zomers (met felle buien) en nattere winters.
Dit zal, in combinatie met een ons stedenbouwkundig model (verspreide laagbouw met vrij grote footprint) en onze verhardingswoede, leiden tot frequentere overstromingen en wateroverlast.

Jarenlang was men van oordeel dat men het probleem van wateroverlast kon aanpakken met collectieve oplossingen: onder de vorm van gecontroleerde overstromingsgebieden en grote infrastructuurwerken zoals dijken en wachtbekkens. Intussen is duidelijk dat meer zal dienen ingezet op een combinatie van collectieve én individuele maatregelen: waterrobuust (ver)bouwen.
De Vlaamse overheid wil hiertoe voorzien in een meerlaagse veiligheid, gekenmerkt door de zogenaamde drie P’s: protectie, preventie en paraatheid.

Bouwen in overstromingsgevoelig gebied is niet vanzelfsprekend en houdt risico’s in.

De overheid kan weigeren een bouwvergunning af te leveren. Terecht! Bijvoorbeeld als het gaat om een nieuwe woning in een verder nog ongerept gebied.
De watertoetskaart van het geoloket biedt een planologisch overzicht van de overstromingsgevoelige gebieden in Vlaanderen. De vergunningsverleners gebruiken deze kaart om de watertoets toe te passen. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen mogelijks (lichtblauwe kleur) en effectief (donkerblauwe kleur) overstromingsgevoelige gebieden.
Het is van maatschappelijk belang om op weldoordachte plaatsen voldoende overstromingsmogelijkheden te behouden en/of te herstellen.
Krijgt u wel bouwtoestemming, dan gaat die meestal gepaard met strikte voorwaarden.

We onderscheiden een zestal theoretische modellen van waterrobuust bouwen.
Voor de Vlaamse context zijn vooral relevant: 'wet proof bouwen', 'dry proof bouwen' en 'bouwen op kolommen'.
'Drijvend' en 'amfibisch bouwen' komen minder voor.
Omdat deze techniek kostbare ruimte voor water inneemt, dient het 'bouwen op een terp' zoveel mogelijk vermeden.

Deze woning staat op pootjes. Voorkomen is beter dan genezen!
Overeenkomstig de aanbevelingen van de Vlaamse overheid ligt het gelijkvloers vloerafwerkingsniveau 30cm hoger dan de hoogste gekende overstromingshoogte. Om voldoende volume te laten voor het water, werd het terrein niet opgehoogd.

Teneinde de onderstructuur enigszins slank en betaalbaar te kunnen houden, kon best worden geopteerd voor lichtere gevelmaterialen. Er werd gekozen voor een verticale hout beplanking in combinatie met horizontale grijze vezelcementenplaten. De overschotjes werden door de opdrachtgever verwerkt in een tuintafel.

De woning lijkt vrijstaand, maar toch vinden we in de rechter zijgevel geen ramen. Juridisch betreft het een halfopen woning.
Omdat het nog niet gekend was wanneer de rechter buur zou mogen worden verwelkomd, werd besloten de gevel toch af te werken. Een plastic wachtgevel was voor niemand een optie.

De opdrachtgever wou een huis badend in het licht, met een fijn uitzicht over het groen.
Het terras werd voorzien op binnenvloerniveau; zwevend boven en uitkijkend over de tuin. Een riant schuifraam verschaft vlotte toegang.
Het woningbreed zuidelijk raam kreeg een grote dakoversteek. Deze weet in de zomer oververhitting tegen te gaan, terwijl in de winter de zonnestralen onderdoor te laten.