We toetsten ons projectvoorstel af aan de ambitienota 2020-2025 van Vlaams Bouwmeester Erik Wieërs.
"Dorpelijkheid" niet in onze woordenboeken: er bestaat blijkbaar geen dorpse pendant van "stedelijkheid".

“(...)

De noodzaak om de versnippering van het Vlaamse landschap tegen te gaan en terug in de dorpskernen te gaan wonen, wordt algemeen onderschreven... Het verdichten van de dorpskernen kan nochtans ook gezien worden als een kans om de Vlaamse dorpen weer een identiteit te geven.
De verdichtingsopgave gaat dan niet enkel over vorm en architectuurtaal, maar ook over dorpse gebruiks- en omgangsvormen en de relatie tot het publieke domein: trage wegen, achterdeuren of op de dorpel zitten. We moeten een antwoord zoeken op de vraag: bestaat er een ‘dorpelijke’ architectuur die de hogere densiteit van de stad vertaalt naar het beeld van het dorp?
Daarbij is er nood aan nieuwe woontypologieën die het dualisme van huis en appartement doorbreken. Het denser maken van de dorpskern kan ook zonder woontorens, en iets hoger bouwen hoeft niet noodzakelijk een stedelijk beeld op te leveren. Met goede ontwerpers kunnen we op zoek gaan naar een nieuwe architectuur die de charmes van het dorp kan verzoenen met een hogere densiteit, om bebouwing te clusteren zonder de specifieke kenmerken van het dorpse wonen te negeren. Als Vlaams Bouwmeester wil ik er mee over waken dat het verdichten van de dorpskernen gepaard gaat met het versterken van hun karakter en identiteit.

(...)”

“(...)

Ook in onze steden en dorpskernen volstaat het niet om netto meer bruikbare open ruimte en groen te voorzien. Willen we op een duurzame manier het hitte-eilandeffect tegengaan, de luchtkwaliteit verbeteren en recreatieve ruimte geven aan bewoners, dan geldt ook daar de noodzaak, het natuurlandschap te herstellen. We moeten op zoek naar het landschap onder de stad, door grote groene en blauwe structuren bloot te leggen en als gehelen aan elkaar te sluiten, en ervoor te zorgen dat ze doordringen tot in de kernen van onze verstedelijkte gebieden. Als Vlaams Bouwmeester wil ik de ruimtelijke ordening benaderen vanuit de open ruimte en inzetten op een structurerend, robuust aaneengesloten landschap als onderlegger.

(...)”

"(...)

Naast de private en de openbare ruimte moeten we inzetten op de collectieve ruimte, waar we op een duurzame wijze dingen kunnen delen met onze buren. Daarvoor moeten we op zoek naar nieuwe woonmodellen, waarbij we het private karakter van bepaalde aspecten van het wonen in vraag durven stellen.
De collectieve ruimte is ook de wijk of de buurt, de schaal tussen architectuur en stedenbouw. Het is de schaal die in Vlaanderen, dat zich voornamelijk laat opsplitsen in publieke en private ruimte, ontbreekt. Het is de schaal van de groepsaankoop en de bouwgroep en vermoedelijk de schaal van de toekomst. Het is de schaal waarop nieuwe ruimtelijke concepten kunnen worden ingezet voor een toekomstbestendig woonmilieu. In het herstellen van de ruimtelijke ervaring van het onderscheid tussen wat privaat, collectief en publiek is, heeft architectuur een belangrijke rol te spelen. In die zin kan ze kansen scheppen voor ontmoeting.

(...)"