De woning HOLLEN is gelegen in Oostakker, deelgemeente van Gent, op nog geen 100 m afstand van de drukke Antwerpse Steenweg, een directe link naar de E40 en de E17.
Het betreft een open bebouwing, zuidelijk gericht aan straatzijde en noordelijk gericht aan tuinzijde. De woning werd in oorsprong straatgericht ontworpen waarbij leven en slapen op de verdieping werd georganiseerd en het gelijkvloers diende als garage en opslagruimte. De leefruimtes werden hierbij, duidelijk afleesbaar, zuidelijk gericht naar de straatzijde. De slaapzone bevond zich aan de noordelijk kant, de tuinzijde.

Toen de huidige bewoners de woning kochten misten zij iedere link met de tuin en kozen er daarom voor om de woning volledig te transformeren. De leefzone werd verplaatst naar het gelijkvloers in contact met de tuin. Op de verdieping bleef de slaapzone bestaan.

Dankzij de noordelijke oriëntatie blijft de woning fris en koel tijdens zomerse temperaturen, maar tegelijkertijd ontbreekt iedere toetreding van direct zonlicht doorheen de seizoenen. Ook dat werd al snel als een gemis ervaren. De bewoners stelden daarom de vraag een tuinpaviljoen te ontwerpen om enerzijds zoveel mogelijk zon te capteren en anderzijds de ervaring met de omringende natuur te maximaliseren.

Om bovenstaande redenen werd het paviljoen in het verste punt van de tuin gepositioneerd. Daar waar de zon het langste schijnt, en de natuur het weelderigst tiert. De afmetingen werden bepaald door de verplichte aan te houden afstand t.o.v. de perceelgrenzen. Twee meter t.o.v. de achter perceelsgrens en twee meter t.o.v. de zij perceelsgrenzen. Uiteindelijk werd een rechthoekig paviljoen gebouwd van 6,5 m breed op 4,8 m diep en 3,05 m hoog, afgedekt met een plat dak.

Het paviljoen werd opgesplitst in 2 delen. Een open deel voor rust en ontspanning en een gesloten deel dat dienst doet als bergruimte. Om de uitvoeringstermijn te reduceren werd een volledig droge constructie voorzien. Enkel de funderingsplaat, uitgevoerd als een gepolierde beton vroeg een beperkte droogtijd. Het paviljoen werd bijgevolg geconstrueerd als een zichtbare houtskelet, afgewerkt met een zwart gelakte houten glasvliesgevel aan buitenzijde. Het open deel werd volledig begrensd door beglazing. Ter hoogte van de bergruimte werd de beglazing vervangen door zwart gelakte houtpanelen. Het schuifraam aan voorzijde en het kipraam aan achterzijde behielden hun natuurlijke houtkleur. Enkel een transparante olie zorgt hier voor de nodige bescherming. Door toepassing van deze contrasterende materialen werd de bestaande ritmering van de glasvliesgevel doorbroken en werden tegelijkertijd de opengaande delen op speelse wijze geaccentueerd.

Het paviljoen oogt elegant en licht, dankzij een doordachte detaillering.
Zo werd de beglazing doorgetrokken voorbij de dakdikte opdat een fijne dakrand zou ontstaan. Door het glas "koud" te plaatsen ter hoogte van de hoeken, oogt het volume lichter. Door het paviljoen een 10-tal cm op te tillen t.o.v. het maaiveld lijkt het geheel lichtjes te zweven. De ritmering der verticale houtskelet stijlen werd doorgetrokken in de gevelbekleding.

Het sober paviljoen, nederig in haar omgeving ingepast, vormt een oase van rust: een uniek gegeven nabij de drukke Antwerpse Steenweg.