In dit project vroeg de opdrachtgever in december 2008 een afgewerkte woning binnen de 7 maanden (van kennismaking klant; alover eerste ontwerp tot laatste afwerking)!

De vooropgestelde timing werd alleen mogelijk door een doordacht ontwerp, krachtdadige beslissingen van de bouwheer en een goede samenwerking van het bouwteam. Daar waar in een bouwproces normaliter de interventies van architect, ingenieur en aannemer elkaar afwisselend opvolgen, werd hier van bij het ontwerp geopteerd voor een continue dialoog in ‘team-verband’.
DENC!-STUDIO fungeerde als architect, interieurvormgever (bv. door het ontwerp van alle vast meubilair), adviseur duurzaam bouwen en studiebureau technieken, alsook projectmanager. Zelfs de keuze/bestelling wasmachine, vaatwas, eettafel ed werd op specifieke vraag van de opdrachtgever verzorgd door DENC!-STUDIO.
Deze referentie illustreert als geen ander de kracht van een multidisciplinaire aanpak. Door pro-actief werk en communiceren kon het kritische timing-pad streng worden bewaakt.

Omdat een snelle verhuis prioritair werd gesteld, dacht de opdrachtgever in eerste instantie aan een doorgedreven verbouwing. De bestaande hoeve was evenwel in dergelijke slechte toestand dat een verbouwing een smak geld zou gaan kosten en de strak gestelde timing nagenoeg zeker zou worden overschreden. Uiteindelijk prefereerde de opdrachtgever een nieuwbouw passiefproject: zowel vanuit milieuoogpunt, als om economische redenen.

De voorbereidende prefabricatiewerken startten reeds in januari 2009; de eigenlijke bouw startte midden februari 2009; de woning is bewoond sinds juni 2009.
De snelle timing (met de specifiek daarop afgestelde werkwijze/aanpak, plannen/architectuur, structuur en bouwmethode) hield de overbruggingskredieten laag.

Door de evolutie (de laatste decennia) van de stedenbouwkundige wetgeving en de gewijzigde gebouwfunctie/bestemming, stond het bouwperceel als “zonevreemd” gecatalogeerd.

Om de slaagkans op een stedenbouwkundige vergunning zo hoog mogelijk te houden, wou het architectenteam de archetypische vorm van de originele hoeve behouden en zelfs duidelijk opnieuw afleesbaar maken: compact, rechthoekig met een zadeldak. De talloze koterijen werden achterwege gelaten. De typische hoevevorm kreeg wel een hedendaagse toets door zowel dak als gevels uniform te bekleden met donkere kunstleien.

Vandaag is de meer hedendaagse benadering van de aloud gekende hoeve een positieve invulling voor de buurt.

Hoe compacter en beter geïsoleerd een project is, hoe minder nood aan noordelijke bufferruimtes.
Zo krijgt open-plan-architectuur hier de kans tot een wedergeboorte, maar dan deze keer ook energetisch verantwoord.

Optimalisatie van structuur en constructiemethode waren hier geen modewoorden, maar lagen werkelijk aan de basis van de planontwikkeling. Van de 7 maanden beschikbare tijd zouden er immers reeds 3 à 3.5 opgaan in ontwerp en bouwaanvraagprocedure; er restten dus nauwelijks 3.5 à 4 maand tijd voor de realisatie. Plan, architectuur en bouwmethodiek werden ten dienste gesteld.

De woning werd ‘zwevend’ ontworpen bovenop een geprefabriceerde stalen-frame-funderingstructuur. Om de montagetijd op de site te minimaliseren, werden alle wand- en vloercassettes in het atelier geprefabriceerd. De cassettes zijn geprangd tussen portieken in gelamineerd hout.
Er werd zo weinig mogelijk gebruik gemaakt van producten/technieken met lange droogtijden. Zo werd bv. (met uitzondering van de prefab funderingsvoeten) geen beton gebruikt. Ook de onderbouw der vloerafwerking is van het droge type; conventionele chape werd gemeden.
De vlot prefabriceerbare inbouwkasten werden tactisch gepositioneerd. Behalve de vanzelfsprekende bergfunctie, herbergen deze in de boven- en onderplinten tevens de ventilatiekanalen en de uitblaasmonden,… de elektriciteitsleidingen, lijnverlichting en naverwarming.

Binnen het compact, strak en archetypisch bouwvolume, vinden we een heldere en open architectuur.

Dit bouwteam verschuilde zich niet achter wettelijke minima.
Naast de specifieke aandacht voor “energie” en “snelle uitvoering”, werd ingezet op ecologisch verantwoorde materiaalkeuzes.
Er werd alleen gebruik gemaakt van FSC-gelabeld hout. Cellulose- en vlas-isolatie kregen de voorkeur op de minder milieuvriendelijke kunststofschuimvarianten. Het verfwerk der gipsvezelplaten gebeurde met watergedragen natuurverf. Er is een kleinschalige waterzuiveringsinstallatie voorzien en regenwaterwater wordt gerecupereerd.

Bouwheer, aannemer en architect gingen hier niet in de clinch, maar handelden eerder gelijkgestemd.
Verantwoorde materiaalkeuze en vakmanschap, genoten bij de opdrachtgever de voorkeur op de laagste prijs.

De inspanningen werden gerespecteerd. Het project werd inmiddels diverse malen gepubliceerd, kreeg diverse nominaties en won een AWARD.
Neem zeker een kijkje in de publicaties.