Tot voor kort leende de sequens van opeenvolgende ruimtes van verschillende schaalgrootte zich tot het samenbrengen van mensen en het vieren van de liturgie.
Het nu deels herbestemmen van de moderne zaalkerk tot een “huis voor de buurt”, waar buurtondersteunde initiatieven kunnen plaatsvinden, sluit aan bij de oorspronkelijke functionaliteit en maakt een circulaire reconversie mogelijk op een betaalbare wijze.

We kiezen ervoor het kerkgebouw naar zijn puurste vorm terug te brengen en ontdoen ons van de minder kwalitatieve nevenvolumes.
Hierbij behouden we maximaal de structuur en planindeling van het hoofdgebouw.
Transparantie wordt gecreëerd door de gevel aan de waterpartij te openen. Het bestaande skelet blijft, maar een deel van de invul-betonpanelen en buitenafwerking worden weggehaald.

Het hart van het gebouw presenteert nu reeds een kwalitatieve ruimtelijkheid met aparte toegangen. In plaats van de grote ruimtes (met open vloeren en rijkelijke overspanningen) te verknippen in een amalgaam van kleine werk- en dienstruimtes, zetten we deze terug in voor grotere groepen en evenementen.
Dit zowel voor eigen gebruik (als refter, als receptieruimte, als grootste vergaderzaal voor bijvoorbeeld Algemene Vergaderingen of speeches) als voor de verhuur (aan bijvoorbeeld buurtverenigingen,…).
We mijden groteske ingrepen. We stemmen dus ontwerp en programmatie af op het erfgoed en niet omgekeerd. We mismeesteren de eigenheid van de grote zaal en de winterkapel niet door die kost-wat-kost aan te passen naar het nieuwe, mogelijks tijdelijke en in de toekomst nog wisselende, programma.

De “dagdagelijkse” verblijfsruimtes van stek 92 vragen om inclusieve toegankelijkheid, bewaakte comforttemperaturen, verbeterde akoestiek, ventilatiedebieten en luxniveaus conform de meest actuele “Codex Welzijn op het Werk”.
Aangezien dit gemakkelijker en kostenefficiënter valt te organiseren buiten de bijzondere vormelijkheid van het bestaande kerkgebouw, kiezen we voor een nieuwbouw uitbreiding met afgemeten footprint. De uitbreiding is een toonbeeld van flexibele architectuur, dewelke vlot aanpasbaar blijft aan nieuwe noden en behoeften.
Door de verblijfsruimtes noordoost en noordwest te positioneren, krijgen de werkplaatsen rijkelijk veel daglicht zonder verblinding noch oververhitting.

De klokkentoren is vandaag nog een herkenningspunt in de omgeving. De visie van de Dienst Erfgoed zal, samen met het nog te voeren stabiliteitstechnisch onderzoek, uitwijzen of de toren moet of kan in ere worden hersteld als herkenningspunt.
De toren kan misschien wel een nieuw leven krijgen als energieproducent. De O/W-oriëntatie leent zich alvast tot een kleine windturbine tussen de betonnen wanden. In een minder vergaand scenario zou de, al-dan-niet ingegroende, toren de nieuwe thuis kunnen zijn voor een kerkuil of een vleermuizenkolonie.

Het kerkgebouw presenteert zich heden als een monoliet met identiteit en dat willen we ook zo houden. Ons gebouw- en techniekenconcept distantieert zich van esthetische pollutie op het dak. De keuze voor geothermie maakt alvast dat er geen beeldontsierende en akoestisch belastende buitenunits dienen te worden voorzien.